Tags
Bruins, Corona, Covid-19, IC, Minister, pandemie, SARS-CoV-2, Thuiswerken, virus, Wuhan
De pandemie van 2020
Waarschijnlijk is het ergens in december allemaal begonnen. De eerste besmetting van toen nog een virus die later bekend zou staan als de pandemie van Bijbelse proportie. De hele wereld op slot, de zorg sector ontwricht en de economie in een neerwaartse spiraal. Maar wat doet het op persoonlijk vlak met de mens.
We staan op en bereiden ons voor op een nieuwe werkdag. Op het nieuws horen we iets over een virus ver van ons bed. We schenken er nog geen aandacht aan. We wonen toch aan de andere kant van de wereld. Op het werk heeft niemand het er nog over. Het is een van de vele dingen die gebeuren en we zijn hier nog bezig met het milieu, plastic en luchtkwaliteit. Ecologie & evolutie zeg maar.
En dan gaat het opeens heel snel. Ver van je bed worden opeens veel meer mensen ziek. Ziekenhuizen lopen vol en IC’s kunnen de stroom mensen niet meer verwerken. De eerste sterfgevallen worden bekend en op dat moment staat Wuhan, een stad in China op de kaart. Elke dag komt er meer informatie binnen en al snel verspreid het virus zich naar andere omliggende steden in China.
De WHO kijkt er naar, maar is nog niet bezorgd. Wij op de bank zien het heel anders. Wij zien een WHO en diverse landen allemaal verschillend reageren. Op politiek niveau is er geen eenheid. Er blijkt zelfs in de EU geen eenheid over wat te doen. Dit alles maakt ons als burger bang, maar he’ het is ver weg.
Januari is de maand van de versnelling. Het virus duikt op in meerdere landen. Wuhan gaat in lockdown en we zien voor het eerst de ernst van de situatie in. In de landen waar het virus opduikt zijn de politieke stappen bijna gelijk. Eerst doen we niets. Dan komen er regels als hoesten in de elleboog en afstand houden van anderhalve meter. Dan zoveel mogelijk binnen blijven en als kers op de taart moeten alle scholen en veel bedrijven verplicht dicht.
Het thuiswerken komt in een stroomversnelling. Eind februari is dit allemaal in gang en zijn de straten in een groot deel van de wereld leeg. In maart begint de paniek en beginnen mensen massaal te hamsteren. Wc-papier blijkt een item die het eerst de winkel uit is en zal zeker een week slecht tot niet verkrijgbaar blijven. Zo ook pasta, rijst, blikvoer en andere lang houdbare producten.
Elektronica winkels kunnen de stroom aanvragen niet aan. Het thuiswerk vraagt om bepaalde hardware. Printers, monitoren, laptops en camera’s. De toevoer van producten uit besmette landen stopt en mag niets meer vertrekken uit die landen waar we zaken mee doen. Niet veel later gaat het vliegverkeer aan banden en gaat er geen vliegtuig meer de lucht in dan alleen om gestrande landgenoten op te halen.
Politiek is het nog steeds niet geheel met elkaar eens en minister Bruins (medische zorg) zakt op tv in de kamer in elkaar en treed een dag later af. In Duitsland pleegt de minister van financiën zelfmoord, men denkt door de te grote druk.
Ziekenhuizen hebben grote tekorten aan Ic’s, medisch personeel en materiaal. Oud zorgmedewerkers gaan tijdelijk de zorg weer in. Vanuit alle hoeken en gaten worden spullen gedoneerd en heruitgevonden. Gordijn fabrieken gaan mondkapjes maken, vuurwerkbrillen moet de zorg helpen beschermen. Technische bedrijven ontwikkelen beademings- apparatuur. De voedselbank is leeg door het hamsteren en vrieskisten worden massaal ingekocht.
Sociale media is een oorlogsveld. Voors en tegens, hulp acties en BN-ers die liedjes gaan zingen via diverse kanalen hoe erg het allemaal niet is. Op tv is elke nieuws uitzending en praatprogramma hetzelfde. Het aantal nieuwe patiënten en de hoeveelheid overledenen worden in kaart gebracht. Al het andere is blijkbaar niet meer interessant.
De buurtsupers hanteren nieuwe richtlijnen. Per m2 mogen er nog maar enkele in de winkel, de rest moet buiten wachten. Zonder kar mag je de winkels niet meer in, deze zijn om de ander op afstand te houden. Winkelmedewerkers maken elke kar die gebruikt is weer schoon tegen mogelijke besmetting van de volgende klant. Plexiglas komt te hangen tussen kassamedewerkers en de klant. De banken verhogen het pinbedrag van €25 naar €50 euro, zodat men het pinapparaat minder hoeft aan te raken.
Door de gesloten bedrijven hebben mensen geen inkomen meer en de eerste ontslagen vallen niet veel later. De politiek beloofd bedrijven in een bepaalde sector eenmalig €4000 en mensen kunnen zich inschrijven voor een maandelijkse max. €1500 als ze verplicht thuis moeten zitten van de baas. Dit is natuurlijk een druppel op de gloeiende plaat en veel bedrijven ontvangen niets. Enkele bedrijven zullen niet meer herrijzen uit deze pandemie.
In maart maakt de politiek bekend dat het centraal eindexamen gaan niet door. De examens van dit gehele jaar gelden of je wel of niet geslaagd bent. Ook blijkt dat de eerdere uitspraak dat kinderen minder vatbaar of last hebben van het virus te voorbarig. Enkele kinderen waaronder een baby belanden in het ziekenhuis met heftige ademhalings- problemen. Jongeren zien de ernst niet en schoppen mensen in elkaar die vragen of ze anderhalve meter afstand zouden willen houden.
Binnen een kwart jaar brand de gehele wereld. Wat staat ons nog te wachten in de rest van dit jaar of verder weg.
** Genoten van deze column? Doe een donatie om deze site te kunnen onderhouden¡