2 februari 2024
Ik word wakker van de wekker en moet eigenlijk enorm plassen. Mooie start van een verhaal zo, maar ik blijf liggen en hou het even op. Eerst de mobiel weer contact laten maken met het internet om te zien wat de dag me brengt aan afspraken of afzeggingen.
Er vallen een paar mails in de box en de meeste zeer onbelangrijk. Een springt er uit en lijkt veracht veel op spam. Een mail van een onbekende organisatie RVO en ik moet op een link klikken van een e-loket omdat er een brief klaar staat. Ik zet mijn bril op en inspecteer de mail. Geen contactgegevens en geen telefoonnummer alleen die link die wel op .nl eindigt. Ook de broncode lijkt in orde.
Ik klik nergens op, en open het internet en tik de URL handmatig in en kom zo het lijkt op een site van de overheid. Ik scrol door de pagina en halverwege kom ik de kreet subsidie tegen in de algemene vorm, niet aan mij gericht. Dan daagt mij opeens onze aanvraag van de glassubsidie die we hebben aangevraagd. Nu ben ik moedig genoeg op de link te klikken met 80% vertrouwen dat het goed zal gaan. Ik moet een DigiD invoeren, nu is het erop of eronder, maar voer deze in en ko op de pagina met de brieven. Ja, het is de glassubsidie die is goedgekeurd, we krijgen geld terug.
Ik app lief het positieven nieuws en stap uit bed. Gordijnen open en loop naar de badkamer en ga duf zitten zoals vrouwen dat graag willen zien. En ook omdat ik nog te duf men op stil te blijven staan. Ik moest echt heel nodig en bedenk dat het een weegmoment is. Ik sta op, trek mijn onderbroek op en loop de kledingkamer in. Trek de weegschaal naar voren en ga erop staan. Positief momentje twee, ik ben in 17 dagen ruim 2,2 kg afgevallen. Ik maak een foto van dit getal, een heugelijk moment en app deze ook door.
Trek mijn joggingpak aan en loop de trap af naar de keuken waar ik koffie zet, de vaatwasser uitruim en havermoutpap maak in de magnetron. Nog voor ik lief de volgende app kan sturen, gefeliciteerd met onze trouwdag ontvang ik deze van haar en of we er nog achtentwintig bij zullen doen. In mijn hoofd reken ik hoe oud ik dan wel niet ben. Vierentachtig, ik app terug natuurlijk, maar hoop nooit zo oud te worden.
Ik feliciteer haar ook en ga op de bank zitten, eet mijn havermout en drink mijn koffie. Ik moet drie bloeddruk meten en begin aan de laatste maand. 109 – 76 geeft de Omron meter aan, het is in de laatste maanden nog niet zo laag geweest. Waarschijnlijk door de Corona en longontsteking die nu geheel over zijn. Weer een positief bericht deze ochtend. Straks nog even sporten, vanmiddag naar de fysio en vanavond ergens eten voor onze trouwdag. Ik ben benieuwd wat deze dag nog meer kan brengen.
** Genoten van deze gratis column? Doe een donatie om deze site te kunnen onderhouden.